گلبرگهایتنهایی83

بانام ویاد خدای مهربان......سلام......امروزآخرین پنجشنبه سال 91 بود.....روزی که همه برای فاتحه ویاد کردن اموات به مزارها روی می آورند....ولی من به علت نبود همسرم وبچه ها نتوانستم بروم و از منزل برای همه فاتحه و خیرات دادم.....تا قبول افتد..... 

پنجشنبه ها روزهای یاد آوری و ذکر ادعیه برای از دست رفتگان میباشد......خدایا همه اموات رو بیامرز و روحشان راشاد کن......وقتی که چشمانم را میبندم و به چندین سال پیش مینگرم..هیچ چهره ای از پدرم ندارم جز عکس توی قاب روی دیوار.....و هیچ چیز دیگر.....با خاطرات مادرم ،پدر را میبینم......در خاطرم نمادی از پدر ندارم.......زیرا نوزادی بیش نبودم......که پدر ازین دنیای فانی رخت بربست و پرواز کرد .........مرا تنها گذاشت.....گرچه مادری بینظیر .که گویی فرشته ای روی زمین بود.......و مامور بود تا مرا ومارا حامی باشد....و اوهم پس از رسالتش به سوی او شتافت........هرگز محبتهایش و ایثارهایش را از خاطرمان نمیبریم......چه زیبا ملکی ....چه زیبا مادری....نام مادر برازنده اوست.....جایگاهش به گفته خدا وپیامبرش بهشت برین است...............نبودنهایی هست که هیچ بودنی جبرانش نمیکند.......!کسانی هستند که هرگز تکرارنمیشوند..پس جهت شادی روح پاک  آنهایی که تکرار نشدند و جای خالیشان همه وقت و همه جا پیداست فاتحه وصلوات قرائت میکنیم.........

دلم میخواست پدرم قامت را در آغوش بکشم ......و دست نوازشت را برسرم احساس کنم.......وجودت را کنارم حس کنم و شانه هایت را برای بالیدن به خودم و سر گذاستن داشته باشم.........بودنت شاد بودنم را توالی میبخشید..........مادرم نیستی تا بیشتر درکم کنی ......و اعتماد به نفسم را تضمین کنی.......جایگاهتان پیش باریتعالی مقرب باشد .......

زمانی که بچه بودم.وقتی کودکی نام پدر را برزبان میآورد تنها گوشهای من شنوا میشد تا ببینم پدرش چه پاسخی میدهد وبا خودم فکر میکردم اگر پدرمن بود به من چه جوابی میداد..... و برای خودم تصوراتی بس بیکران .......ودر نتیجه بی انتها .......روحشان شاد......